Η (ΤΟΠΙΚΗ) ΘΕΩΡΙΑ
ΤΗΣ ΜΝΗΜΗΣ ΤΟΥ ΝΕΡΟΥ
Απόσπασμα από το εξαιρετικό βιβλίο:
«ΟΜΟΙΟΠΑΘΗΤΙΚΗ, Επιστήμη; Πίστη; Ιατρική; Μαγεία;»
Συγγραφείς:
Οάνα Ιφτίμε,Βιολόγος, Επίκουρη Καθηγήτρια στο Τμήμα Βιολογίας του Πανεπιστημίου του Βουκουρεστίου.
Αλέξαντρος Ιφτίμε,Βιολόγος, Ερευνητής στο Εθνικό Μουσείο Φυσικής Ιστορίας «Grigore Antipa» του Βουκουρεστίου.
Μερικοί ομοιοπαθητικοί αποδέχονται την πνευματοειδή θεωρία του Hahnemann, ενώ άλλοι προσπαθούν να αναπτύξουν επιστημονικές εξηγήσεις για τη δράση των ομοιοπαθητικών φαρμάκων. Επειδή είναι φανερό ότι σε υψηλές διαλύσεις τα ομοιοπαθητικά φάρμακα δεν περιέχουν οποιαδήποτε άλλα μόρια, εκτός από εκείνα του διαλύτου (νερού/αλκοόλης), οι υποστηρικτές της ομοιοπαθητικής προσπάθησαν να συνδέσουν τη δράση των ομοιοπαθητικών φαρμάκων με άλλους υποτιθέμενους παράγοντες και όχι με τις αλληλεπιδράσεις μεταξύ των μορίων της ιατρικής ύλης και του οργανισμού.
Υπό αυτήν τη θεώρηση, οι υποστηρικτές της τοπικής δράσεως ισχυρίζονται ότι -δεδομένου ότι δεν έχουν απομείνει μόρια της ιατρικής ύλης στο ομοιοπαθητικό φάρμακο – πρέπει να είναι κάτι άλλο προσκολημμένο στο ομοιοπαθητικό φάρμακο ή εγκεκλεισμένο σε αυτό, το οποίο του παρέχει τις θεραπευτικές του ιδιότητες.
Αντιθέτως, οι υποστηρικτές της μη τοπικής δράσεως ισχυρίζονται ότι τα αποτελέσματα του ομοιοπαθητικού φαρμάκου προέρχονται από τις συνθήκες της αλληλεπιδράσεως μεταξύ του φαρμάκου και του ασθενούς, στις οποίες περιλαμβάνονται η ομοιοπαθητική συμβουλή και ο επαγγελματίας (ομοιοπαθητικός).
Δυστυχώς, όλες οι εξηγήσεις, που προσφέρονται και από τις δύο ομάδες, δεν είναι ούτε επιστημονικές ούτε λογικές.
