Η πολυπλοκότητα της διάγνωσης αυτής της νόσου, που μεταδίδεται από τα τσιμπούρια, έχει δημιουργήσει μια βιομηχανία μη επικυρωμένων εναλλακτικών τεστ και θεραπειών, οι οποίες μπορεί να προκαλέσουν τόση ζημιά όση και η ίδια η ασθένεια.
Το τυπικό τεστ που έχει εγκριθεί από τον FDA (Οργανισμός Τροφίμων και Φαρμάκων των ΗΠΑ) παρουσιάζει περιορισμούς: αναζητά αντισώματα που εμφανίζονται μόνο μετά από αρκετές εβδομάδες και μπορεί να παραμείνουν για χρόνια μετά τη μόλυνση. Αλλά αυτή είναι η καλύτερη προσέγγιση που είναι διαθέσιμη σήμερα, ενώ οποιοδήποτε άλλο τεστ (σάλιου, ούρων, κιτ χωρίς ιατρική συνταγή) δεν είναι εγκεκριμένο, σύμφωνα με την Andrea Love, μικροβιολόγο του American Lyme Disease Foundation.
Μια πρόσφατη μελέτη κατέγραψε περίπου 120 κλινικές στις ΗΠΑ που προσφέρουν θεραπείες που δεν έχουν αποδειχθεί αποτελεσματικές, με χρεώσεις για συμβουλευτικές υπηρεσίες που μπορούν να φτάσουν έως και τα 3.000 δολάρια. Αυτές οι θεραπείες περιλαμβάνουν ηλεκτρική διέγερση, «θεραπεία με όζον», υπερβαρική οξυγονοθεραπεία (έως 6.000 δολάρια) και κυρίως μακροχρόνια ενδοφλέβια αντιβιοτικά για αρκετά χρόνια.
Οι ειδικοί αναφέρουν περιπτώσεις ασθενών που εμφάνισαν δυνητικά θανατηφόρες εντερικές λοιμώξεις μετά από χρόνια ενδοφλέβιων εγχύσεων αντιβιοτικών. Μια έκθεση συναίνεσης από τις Εθνικές Ακαδημίες Επιστημών ζητά περισσότερη έρευνα για τα χρόνια συμπτώματα και καλεί τους ασθενείς να είναι επιφυλακτικοί απέναντι σε μη συμβατικές θεραπείες.
ΠΗΓΗ: Maladie de Lyme : tests et traitements à risques | UNADFI
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου